Potwory

Wielki Mag · 2017-03-11 22:56:29

Czarownica/Wiedźma
Kobieta (człowiek) posiadająca umiejętności magiczne. Potęga czarownicy zależy od jej wieku, ale zdarzają się także młode wiedźmy zdolne pokonać w walce nie jedną doświadczoną towarzyszkę. Nie są nieśmiertelne, jednak żyją nawet o 200 lat dłużej niż przeciętny człowiek.
Dlaczego zaliczane są do potworów? Ponieważ większości z nich potęga, którą posiadły, skutecznie miesza w głowach, są nieobliczalne i nieprzewidywalne, a przy tym niezwykle niebezpieczne.
Czy są czarownicy? Są, ale to skrajne przypadki (jeden na milion XD). To jest tak, że jeśli czarownica zwiąże się z mężczyzną, dziecko z tego związku zazwyczaj rodzi się dziewczynką. Dzieje się tak dlatego, że zwykły chłopiec nie byłby w stanie udźwignąć takiej mocy i zmarłby tuż po urodzeniu. Czarownicy to chłopcy, których ojcowie posiadali szczególnie (bardzo bardzo bardzo) silne geny.

Bliks
Bliksy mają wampiryczną naturę i wiążą się z ofiarami przez ugryzienie. Trzy podstawowe rodzaje bliksów to lektobliks, narkobliks i wiwibliks. Lektobliks zachowuje młodość, pozbawiając swoje ofiary sił witalnych. Wygląda właściwie tak jak zwykły człowiek, ale pozbawiony pokarmu szybko się starzeje. Narkobliks może kontrolować swoje ofiary, kiedy śpią, a wiwibliks tymczasowo ożywia zmarłych.

Diablik
Wróżka uwięziona pod dachem od zachodu do wschodu słońca zmienia się w diablika. Diabliki mają równie różnorodną postać jak wróżki. Zwykle liczą nie więcej niż kilkanaście centymetrów wzrostu, ale dzięki magii mogą urosnąć do dwóch metrów. Niektóre mają krzywe plecy, garby, rogi lub poroża, ogony albo napęczniałe torbiele. Mają wytartą, sztywną skórę oraz guzki zamiast skrzydeł. Oczom śmiertelników jawią się jako szczury lub tarantule. W przeciwieństwie do narcystycznych wróżek diabliki nienawidzą siebie. Tak jak wróżki przyciąga piękno, tak one otaczają się brzydotą. Ich osobowość pozostaje podobna. Wciąż są płytkie i egoistyczne, stają się jednak bardziej mściwe, zazdrosne i nieszczęśliwe.

Gargulec
Te duże skrzydlate potwory mają ostre niczym brzytwa pazury, rogi o różnym kształcie i są bardzo groźnymi przeciwnikami.

Lammasu
Lammasu, słudzy światłości, to dumne istoty przypominające byka z ludzką głową. Zwykle strzegą więzień. Chodź z natury nie są źli, pakt zmusza ich do zgładzenia każdego, kto spróbuje z nich uciec.

Licz
Licz to nieumarła istota zwykle zamieszkująca bagna. Jest inteligentniejszy od zombie - albo wysuszony, albo ma postać zupełnego szkieletu. Potrafi kontrolować pomniejsze istoty nieumarłe, żeby użyć ich jako podległych sobie żołnierzy.

Ogar szeptów
Ogar szeptów nie jest żywą istotą, lecz raczej zaklęciem. Kiedy w lochach ktoś otrze się o coś lodowatego w powietrzu, prawdopodobnie będzie to właśnie on. Ten niewidoczny strażnik staje się naprawdę groźny, jeśli z celi wydostanie się więzień.

Ożywieniec
Ożywieńcy to nieumarłe istoty o niezdrowej, trędowatej skórze, pokrytej przebarwieniami i otwartymi ranami. Potrafią wywoływać u swoich ofiar irracjonalny, dławiący strach, który objawia się zarówno fizycznie jak i umysłowo. Wskutek kontaktu z ożywieńcem skóra człowieka staje się biała, a ciało sparaliżowane. Ofiara traci zdolność poruszania się i mówienia, myśli z najwyższym trudem. Strach ten doprowadza do utraty zmysłów, a nawet i do śmierci.

Upiór
Te złośliwe zjawy straszą w ciemnych miejscach. Ich spojrzenie jest zabójcze. Uwięzione zwykle błagają o wolność, w zamian obiecują swoją służbę.

Widmo
Te cieniste istoty wzbudzają olbrzymi lęk i pozostawiają po sobie przejmujący chłód. Są niewyraźne i trudno dostrzegalne. Widma to najgorsze fragmenty dusz zmarłych ludzi, zwykle przestępców.

Din Bidor
Ten demon przypomina ogromnego wilka o zagiętych, wystających kłach oraz futrze czarnym jak atrament. Mrok i strach potęgują jego rozmiary. Zamieszkuje głębokie czeluści kotlin. Może przyjąć ludzką formę, ale wtedy zupełnie traci swoje moce i staje się śmiertelny.

Biali ludzie
To małe, ruchliwe stworki spokrewnione ze skrzatami, jednak w przeciwieństwie do nich wyjątkowo wredne i niebezpieczne. Zamieszkują przydrożne kałuże, w uśpieniu czekając na swoje ofiary. Kiedy przez stojącą wodę przejeżdża wóz, wdrapują się na niego i niepostrzeżenie wczepiają się w fałdy ubrań pasażerów. W nocy biali ludzie opuszczają swoje kryjówki, by wejść śpiącym „nosicielom” przez usta lub nos do brzucha. Wywołują przez to u ofiar ciężkie choroby, najczęściej febrę lub białaczkę.

Cicha
Jest demonem morowego powietrza, który na swoje ofiary szczególnie upodobał sobie dzieci. Przemierza świat pod postacią małej dziewczynki o kruczoczarnych włosach, śniadej cerze i wielkich, uroczych oczach. Tam, gdzie przechodzi Cicha usychają rośliny, milkną ptaki i owady, a w powietrzu długo czuć zatęchły, trupi odór. Atakuje znienacka, zjawia się we wsi lub dworze ubrana w białą sukienkę, z wiankiem maków na głowie i stalową rózgą w dłoniach. Niezauważalnie zbliża się do bawiących się dzieci, a te, których dotknęła, natychmiast padają nieżywe na ziemię. Następnie znika równie bezszelestnie, jak się pojawia.

Matoha
Sprawuje nadzór nad ludźmi parającymi się magią, w tym czarownicami. Towarzyszy ich spotkaniom, na których pojawia się pod postacią kudłatego kozła. Pilnuje, aby wiedźmy nie używały czarów przeciwko dobrym ludziom, a łamiące ten zakaz kobiety odnajduje i okrutnie karze. Tak jak Din Bidor może przybrać ludzką postać, stając się jednocześnie śmiertelnym.

ŻYWIOŁAKI
Żywiołaki bardzo powoli wyłaniają się (jak sugeruje nazwa) z ziemi, wody, powietrza lub ognia. Rodzą je żywioły, lecz same stwory bardzo wolno osiągają świadomość. I właśnie w tym początkowym etapie rozwoju początkujące czarownice mogą posłużyć się nimi do zdobycia mocy. Im starszy duch, tym wyższy ma poziom świadomości. Kiedy zetkną się z w pełni rozwiniętą, bezecną (znaczy złą) wiedźmą, ich rozwój dobiega końca.
Barghesty
Barghesty to duchy ziemi, przybierające postać wielkich czarnych psów o ognistych oczach i olbrzymich kłach. Zazwyczaj sztucznie uwięzione w rozmaitych miejscach, czerpią moc z ludzkiego strachu. Bywają wykorzystywane i kontrolowane przez czarownice, które każą im strzec swych domów lub miejsc zebrań kręgów. Dla ludzi i Istot stanowią ogromne zagrożenie, emanują z nich bowiem fale strachu, zdolne zatrzymać w biegu serce bądź doprowadzić do obłędu.
Bugle
Bugle to Żywiołaki ziemi, zamieszkujące jaskinie i tunele. Zazwyczaj są nieszkodliwe, ale i tak budzą strach wśród górników. Przybierają postać groteskowych, poruszających się niezwykle powoli cieni. Od czasu do czasu szepczą bądź wzdychają.
Żywiołaki ognia
Występują w gorących, suchych miejscach. Stanowią tam poważnie zagrożenie; przyjmują często postać lśniących kul, czasami przejrzystych, a czasami nie. W południe zwykle znajduje się je na skałach, z których czerpią ciepło i moc. Lubią też opuszczone lub zrujnowane budynki. Zazwyczaj nieprzejrzyste Żywiołaki są gorętsze i niebezpieczniejsze niż przejrzyste. W pomieszczeniach często unoszą się pod sklepieniem i potrafią poruszać się bardzo szybko, więc niemal nie da się ich uniknąć. Zetknięcie z taką kulą może prowadzić do poważnych obrażeń, a w efekcie do bolesnej śmierci. W skrajnych przypadkach Żywiołaki tego rodzaju niemal w mgnieniu oka mogą zamienić ofiarę w popiół.
Inne Żywiołaki ognia, Asteri, kształtem przypominają rozgwiazdy o pięciu ognistych ramionach. Żywiołaki te przywierają do ścian bądź sufitów, po czym opadają na głowy nieświadomych ofiar.
Najniebezpieczniejszym Żywiołakiem ognia jest Salamandra, wielki jaszczur pławiący się w gorących płomieniach. Salamandry plują z pysków strumieniami ognia i wrzącej pary.
Moroi
Moroi to wampiryczne Żywiołaki. Czasami kierują nimi strzygi lub strzygonie, lecz nawet gdy nikomu nie podlegają, stanowią spore zagrożenie dla podróżnych. W bezcielesnej postaci zamieszkują puste, spróchniałe pnie i kępy ostrokrzewu. Często jednak opętują niedźwiedzie, które kaleczą i miażdżą swe ludzkie ofiary, a potem wleką je do nor. Słońce jest dla nich zabójcze, toteż wychodzą z kryjówek jedynie po zmroku. Moroi mają jedną, poważną słabość: osobliwe obsesyjne nawyki. Często kręcą się w pobliżu jamy, licząc jagody ostrokrzewów, nasiona, gałązki, a nawet źdźbła trawy, marnując w ten sposób godziny, które mogłyby przeznaczyć na polowanie na ludzi. Nim skończą liczyć, zbliża się poranek - i to właśnie jest najniebezpieczniejsza pora dla nieświadomych ludzi, bo stwory desperacko próbują napić się krwi, zanim wzejdzie słońce.
Pukacze
Pukacze żyją głęboko w skalnych szczelinach i czasami powodują zawalanie się tuneli. Górnicy obawiają się ich bardziej niż czegokolwiek innego. Pukacze próbują przepędzić ludzi z terenów, które uznały za swoje. Najpierw wzbudzają strach - taki cel ma tajemnicze, niepokojące, rytmiczne stukanie, zazwyczaj zwiastujące ich obecność. Jeśli jednak strach nie wystarczy, zrzucają głazy, próbując zmiażdżyć intruzów. Gromadzą się licznie w opuszczonych kopalniach, stwarzając śmiertelne zagrożenie dla każdego człowieka, który się tam zapuści. Nawet działając razem nie potrafią zawalić tunelu, jeśli wcześniej w skale nie wystąpiły pęknięcia i skazy, chyba, że uda im się znaleźć większą szczelinę w sklepieniu. Wtedy z łatwością potrafią doprowadzić do zmiażdżenia ofiary albo też uwięzienia jej pod ziemią, gdzie następnie dusi się ona bądź umiera z pragnienia.
Żywiołaki wody
Żywiołaki wody spotyka się głównie na Pojezierzu, w jeziorach i bagnach. Jedna z ich najgroźniejszych odmian to ognik, pojawiający się jako świetlna spirala nad niebezpiecznymi bagnami i wabiąca podróżnych, którzy w rezultacie zbaczają ze ścieżki i giną. Ogniki są zazwyczaj zbyt ulotne, by się z nimi rozprawić, chyba, że dojdzie do poważnej suszy. Istnieją także banshee (znane także jako bean sidhe), kobiece duchy wodne, ostrzegające przed śmiercią. Większość jest niewidzialna; słychać natomiast ich przeraźliwy jękliwy krzyk, powtarzający się trzykrotnie każdej nocy. Jeśli rozlega się blisko domu przez trzy noce pod rząd, powiadają, że gdy zabrzmi ostatni, ktoś z domowników umrze. Czasami widuje się banshee piorące cmentarny całun. Jeśli na całunie lub w wodzie widać krew, zapowiada to gwałtowną śmierć. Zjawy te jednak nie są materialne i nie pozostawiają śladów stóp ani żadnych innych dowodów swojej obecności. Duchy te nie sprowadzają przyszłych zdarzeń, a jedynie przepowiadają je, dlatego same w sobie nie są niebezpieczne.

Sfinks
Ta istota ma ciało złotego lwa i głowę kobiety o dużych, jasnych, zielonych oczach w kształcie migdałów. Jej ponętny głos jest nie tylko słyszalny, lecz także z wielką mocą dociera wprost do umysłu. Kto pragnie minąć tego strażnika, musi rozwiązać jego zagadki.

Wilkołak
Wilkołak jest to osoba posiadająca możliwość przemieniania się (samoistnie, lub przez np. czarownicę) w wilka, względnie humanoidalną postać posiadającą cechy wilczej anatomii (sierść, pazury, kły). Można wyróżnić kilka przyczyn wilkołactwa. Zdolność przemiany w wilka mogła być wrodzona lub nabyta. W tym drugim przypadku źródłem bywało albo ugryzienie przez wilka (względnie samego wilkołaka) , albo magia – jak chociażby klątwa rzucona przez czarownicę czy czarownika. W przypadku zdolności wrodzonych lub ukąszeń przemiana najczęściej bywała czasowa, zachodziła podczas określonych momentów (np. pełni księżyca czy świąt), bądź na życzenie danej osoby posiadającej taką zdolność. Natomiast w przypadku ingerencji magicznej przemiana w wilka była trwała i mogła zostać cofnięta jedynie przez osobę, która rzuciła klątwę. W zależności od przyczyny lykantropii zróżnicowane było także zachowanie i charakter przemienionych ludzi. Wilkołak z urodzenia lub ukąszenia był agresywny, dziki, zachowywał się jak zwierzę. Czynił liczne szkody (ataki na zwierzęta hodowlane), mógł też napadać ludzi. W drugim przypadku, gdy wilkołak zyskiwał swoją formę poprzez rzuconą klątwę, zachowywał w dużej mierze swój ludzki charakter i naturę.

#1 2017-03-11 22:56:29

Potwory

Stopka