#1 2017-02-22 17:31:10

Esmer Hadun

Narzeczony Pecha

Dołączył: 2017-02-22

Liczba postów: 2

Esmer Hadun

Podstawowe
Imię i nazwisko: Esmer Hadun
Wiek: 27
*Rasa: człowiek
**Pochodzenie: kontynent
***Ród: mieszczański
Zawód: nauczyciel (geograf), czasem podróżnik

Wygląd
Figura i wzrost: szczupły, 185 cm
Kolor skóry: jasny
Kolor oczu: piwny
Kolor włosów: blond
Cechy szczególne: piegi porozsypywane po całej twarzy, blizny.

Charakter
Cechy charakteru: spokojny, miły, dżentelmen, ciekawski świata, inteligentny, cierpliwy
Lęki: śmierć córki.
Hobby: czytanie starych ksiąg, pisanie listów, odkrywanie nowych terenów i stworzeń
Umiejętności: strzelanie z łuku, walka bronią białą, uczy się podstaw magii,

Historia
Esmer posiada korzenia elfów. Miał dosyć rozległą rodzinę, ale przez ciągłe odkrywanie terenów, narazili się na gniew ze strony centaurów, które w dosyć bolesny sposób ich ukarały. Chłopak zdążył uciec do miasta, razem z młodszym bratem. Mieli nadzieję, że ich rodzice przeżyli i nic im nie jest. Że wrócą. Mijały dni... miesiące... A ich wciąż nie było. Do tej pory, Esmer z Arterem żebrali o najmniejszy kawałek chleba. Byli bezradni. Jednak pewnego dnia, gdy siedzieli przy ulicznym barze, zobaczyli mężczyznę z rodu szlacheckiego. Widzieli jak był ubrany i jak się zachowywał. Podszedł do nich i zwyczajnie zapytał, czy wiedzą może, gdzie są miejsca, których szuka. Esmer znał się doskonale na geografii i bez problemu odpowiedział na wszystkie zadane pytania. Człowiek zaproponował, że w zamian za rady, zabierze ich ze sobą w podróż, a przy okazji pomoże. Mieli jakieś wyjście? Oczywiście, że tak. Ale byli młodzi i naiwni. Sielanka trwała przez tydzień, potem stało się coś dziwnego. Arter zniknął jak reszta rodziny. Chłopak chciał go zacząć szukać, ale mężczyzna nie chciał przerywać podróży (a raczej wszystko ukryć). Stał się oschły na pytania Esmera, który wręcz błagał o pomoc w poszukiwaniach. Został sam. Po kolejnych tygodniach, wyczerpany chłopiec, choć ubrany w piękne ubrania i nakarmiony, czuł pustkę. Chciał opuścić tego człowieka. Ten jednak, gdy tylko to usłyszał, uderzył go. I stało się to regularne. Wszystko panowało według planu szlachcica, do czasu, gdy którejś nocy Esmer się nie wymknął. Uciekał najszybciej jak mógł. Bał się jak cholera, ale wiedział, że nie może zostać. Mógł nawet być chory i biedny, ale prosił o pomoc. Po kilku dniach i marnym pożywieniu z owoców leśnych, dotarł znowu do miasta. Praktycznie umierał. Znalazła go przyjaciółka rodziców (elfica), która gdy tylko zobaczyła Esmera w opłakanym stanie, od razu wzięła do siebie. Stała się dla niego drugą matką. I było tak do czasu, gdy skończył osiemnaście lat. Zaczął żyć na własną rękę. Przekazywał wiedzę innym, uczył i pomagał. Poznał też dziewczynę, w której się zakochał. Był w stanie oddać za nią życie. Kaira również odwzajemniała to uczucie. Życie chłopaka nareszcie stało się normalne. Po dwóch latach, na świat przyszła ich córka - Caelena. *okej, wszyscy są szczęśliwi, jupi* Układało się naprawdę dobrze. Miało być szczęśliwe zakończenie. Niestety, pewnego dnia Kaira wyruszyła wieczorem do miasta. Musiała oddać parę ksiąg jednemu z krasnoludów, który obiecał być w barze. Nie spodziewała się tylko tego, że będzie upity i agresywny. Próbowała uciec i ratować się, ale ten był szybszy. Odebrał kobiecie życie. Gdy Esmer się o tym dowiedział, był na skraju załamania. Najpierw rodzina, potem brat, a teraz jego ukochana. Została mu córka, którą przysiągł sobie na zawsze chronić.

Ciekawostki
- posiada kilka stworzeń w domu,
- gdyby mógł, nie rozstawałby się z córką w ogóle,
- ma sentyment do starych zdjęć,
- nie ma z nikim większych więzi. Po śmierci Kairy zamknął się w sobie.

Ostatnio edytowany przez Esmer Hadun (2017-02-22 17:31:57)

---