Kryjówka w lesie

Amethis · 2017-05-03 22:15:56

- Aconit. Zostaw - poleciłam miękko. Ogar spojrzał na mnie z lekkim ogłupieniem, ale cofnął się posłusznie. Patrzyłam na leżącą wiedźmę, z wahaniem. Ale wiedziałam, że nic jej nie zrobię.
- Nie taki przykład będę dawać dziecku - szepnęłam tylko i odwróciłam się. Musiałam oprzeć się na Aconicie, by nie upaść, po pierwszym kroku, ale ruszyłam przed siebie w deszczu.
Już wracam Fortis...

Valeric Levkaov · 2017-10-20 23:53:26

Czułem ją. Zabawne jest czuć kogoś, ale po latach przywykłem do tego wynaturzenia, które swoją drogą zafundowała mi właśnie ona.
Czułem świeżą moc, więc zrozumiałem, że jest niedługo po posiłku. Najwyżej kilka dni temu, sądząc po sile w posiadaniu jakiej obecnie się znalazła. Nie najlepiej, ale znając naturę Lektobliksów - naszą naturę - obecnie jest ospała i otumaniona od porządnego posiłku. Tym lepiej dla mnie. Suma sumarum mogłem się nie obawiać, biorąc pod uwagę zdenerwowanie jej.
Choć co ja myślę - sam mój widok przysporzy ją o białą gorączkę czarownic, a jak zacznę mówić, prawdopodobnie będzie mnie chciała zabić gołymi rękoma, nie trudząc się magią.
Ah, zraniona kobieta - Valericu jesteś nienormalny, skoro porywasz się na coś tak zabójczego i nieprzewidywalnego.
Zbliżyłem się do jej kryjówki i stanąłem przed wejściem. Zdecydowanie już przesądziłem swój los.

Zathura Rin · 2017-10-21 00:06:26

Nie. Nie może być. Nie, to niemożliwe bym czuła jego energię. Jeszcze nie pozbierałam się po ostatnim posiłku, ani po próbie przejęcia mocy hybrydy, a teraz...
Nie, nie, nie, nie...

- Kochasz mnie? - zapytałam sennie, opierając się o jego nagą klatkę piersiową. Palcami bawiłam się jego pięknymi czarnymi lokami, ale oczy miałam cały czas umówione w jego twarzy. Był taki cudowny...
- Oczywiście Thur - wyszeptał miękkim, głębokim głosem całując mnie przeciągle. Podciągnęłam się bliżej jego twarzy, jednocześnie czując jak jego dłonie badają moje biorda i pośladki.
- Nie jesteś zmęczony? - zaśmiałam się cicho, na co cudowny chłopak tylko prychnął, jakbym go obrażała.
- Odpocznę po śmierci, droga Zathuro - odrzekł. - Teraz mam Ciebie... - dodał, muskając moje wargi swoimi.

Wybiegłam z kryjówki. Nie wierzyłam własnym oczom, gdy poznałam te gówno zamiast włosów na głowie i niepewny uśmiech. Nie powinno go tu być.
- Umarłeś. Sama Cię zabiłam - powiedziałam zimno, nadal nie wierząc, kto przede mną stoi.

Ostatnio edytowany przez Zathura Rin (2017-10-21 00:07:13)

Valeric Levkaov · 2017-10-21 00:11:39

Skrzywiłem się nieznacznie, choć na nic więcej nie mogłem sobie pozwolić.
Zmieniła się, odkąd ją ostatnio widziałem. Dojrzała. Teraz jest prawdziwą kobietą. Silna, niezależna, wolna - taka zawsze chciała być. Sam tego dla niej chciałem. A teraz jest jeszcze piękna...
Choć co ja pierdole? Tamta marzycielka umarła razem ze mną lata temu.
- Owszem zabiłaś - zgodziłem się. - Choć nie do końca... właściwie w ogóle jak widać - podsumowałem, dość nieprzekonanym głosem.

Zathura Rin · 2017-10-21 00:16:44

Syknęłam bliska rozwścieczeina. Tak samo arogancki jak zwykle, choć nie widziałam go od lat.
- Czyli będę mogła Cię zabić po raz drugi? Z dziką przyjemnością - warknęłam, zaciskając pięści, gotowa do rzucenia każdego czaru, który sprawiłby mu ból. - Czego chcesz?

Valeric Levkaov · 2017-10-21 00:19:01

Uśmiechnąłem się zawadiacko, korzystając z całego talentu aktorskiego i uroku osobistego w jakich byłem posiadaniu.
- Od tak pięknej i utalentowanej kobiety mógłbym oczekiwać miłości, albo pomocy, a dziś potrzebuję akurat pomocy - wyjaśniłem gładkim tonem, który działał niesamowicie na panny z domu uciech.

Zathura Rin · 2017-10-21 09:56:43

Za te słowa powinien po raz drugi trafić do piachu. Rzuciłam w niego jedno zacięcie, którego nie zdołał uniknąć, a gdy leżał zbliżyłam z magicznym przyspieszeniem by przygwoździć go do ziemi, a nóż przycisnąć do gardła.
- Pomóc? Mogę ci najwyżej pomóc odejść z tego świata!

- Val! - krzyknęłam uratowana, wracając do swojego pokoju. - Udało się! Rada zgodziła się ofiarować Ci tytuł! - powiedziałam szczęśliwa, jednak zaraz potem ujrzałam jak mój ukochany pakuje swoje rzeczy. Spojrzałam na niego z niezrozumieniem, łapiac go za ramię, gdy krzątał się po pokoju.
- Valeric...?
- Zostaw mnie - prychnął wyrywając swoje ramię z mojego uścisku.
- Val... Ale...
- Myślałaś, że zostanę tu z tobą i tytułem? - zakpił. - Otworzyłaś mi drzwi do każdego domu - zauważył, zamykając walizkę podróżną. Patrzyłam na niego z przerażeniem, cofając się coraz bardziej do tyłu.
- Okłamałeś mnie...
- A nawet jeśli? To co mi zrobisz?

- Nawet nie wiesz jak głupi byłeś tu przychodząc.

Valeric Levkaov · 2017-10-21 10:17:08

- Uwierz, domyślam się - wychrypiałem, gdy nóż przyciskał moją tchowicę. Spojrzałem w oczy Zathury i znów doznałem szoku. Szoku, jak bardzo zniszczyłem tamtą dziewczynę... rozumiem kochała mnie, ale co się z nią stało? Dlaczego wyglądała na kłamliwą, bezlitosną i wyrachowną sukę...? Zupełnie jak ja...
- Thur, potrzebuję pomocy, a przysłał mnie... - wziąłem oddech. - przysłał mnie Din Bidor.

Zathura Rin · 2017-10-21 10:22:11

Źrenice rozszerzyły mi się w jednym momencie, a ja odskoczyłam od leżącego koszmaru na trawie.
- Czego chce? Oddaję mu magię jak każdy czarownik z kontynentu, ale jestem na wyspie, mnie tu nie może...
Valeric spojrzał pobłażliwie na moją wiarę w cuda, a potem podniósł się na rękach otrzepując szatę podróżną.

Valeric Levkaov · 2017-10-21 10:25:54

- Znaleźć? Wyczuć? A myślisz, że jak odkryłem gdzie jesteś? Samemu? To on mnie tu przysłał. Powiedział, że jeśli potrzebuję pomocy w zadaniu mam się zgłosić do... Ciebie - skrzywiłem się nieznacznie. Nie chciałem używać jej pomocy, nie tylko dlatego, iż chciała mnie zabić. Pokazywałem, że potrzebuję tej pomocy, podczas gdy Din Bidor śmiał się w najlepsze.

Zathura Rin · 2017-10-21 10:30:01

Obnażyłam zęby.
- Pierdolony pachołek Demona - wysyczałam. - Mogłam się spodziewać tego po takiej obrzydliwej kreaturze jak ty.
Roluźniłam ręce. Nie ma sensu używać magii przeciwko komuś, kto działa z polecenia Demona, z czeluści piekieł, który dosłownie włada czarną magię na tym świecie.

Valeric Levkaov · 2017-10-21 13:57:32

- Pierdolony, czy nie, wiesz, że jeśli chodzi o niego to musisz być posłuszna nie tyle co mi, co Panu - zauważyłem sucho. - Gdy dowiedziałem się, że mam się zgłosić do ciebie byłem równie niezadowolony...

Zathura Rin · 2017-10-21 14:21:20

- Niezadowolony? Zabiłam cię, jestem wściekła, że znów muszę na ciebie patrzeć! - wrzasnęłam. Ręce znów zacisnęły mi się odruchowo, za każdym razem gdy chcę z kimś skończyć. Tak, z nim zdecydowanie chciałam skończyć.
- Sądzisz, że rzucę wszystko i pomogę Demonowi i jego pieskowi do zdań specjalnych? Nie jesteśmy na kontynencie.

Valeric Levkaov · 2017-10-21 14:36:54

- Din Bidor przybył na wyspę - powiedziałem sucho. - Oczekuje, że jako jego wierna wyznawczyni przybędziesz wraz ze mną do niego w podskokach - zrelacjonowałem, dość niechętnie.

Zathura Rin · 2017-10-21 14:38:12

- Szlag by to... - syknęłam, czując jak właśnie sypie mi się plan na spokojne życie. No, spokojne zabijanie, badanie magii i powiększanie swojej magicznej mocy.
- Gdzie? Gdzie on jest?

Valeric Levkaov · 2017-10-21 14:43:45

- Outray - odparłem. - Niewielka mieścinka, ale nasz Pan ma w okolicy kryjówkę. Dam wyjaśni ci szczegóły naszego zadania - wyjaśniłem, a potem znów utkwiłem w niej wzrok.
Niesamowite, jak mogłem zniszczyć całkiem miłego Lektobliksa. Nie sądziłem, że wtedy tak intensywnie się ze mną zżyła... Znaczy domyślałem się, skoro postanowiła mnie zabić.
Choć ostatecznie nie zabiła. To dopiero ciekawe.

Zathura Rin · 2017-10-21 14:44:22

- Czegoś jeszcze chcesz? - warknęłam, a kłamca tylko wzruszył niewinnie ramionami.

Valeric Levkaov · 2017-10-21 14:46:12

- Zastanawiam się tylko... - zacząłem. - Dlaczego żyję. Nurtuje cię czasem takie pytanie? Tyle razy można umrzeć, tyle razy może coś się stać, na przykład nieokrzesany morderca... A my nadal żyjemy - zauważyłem, ale skończyła mi się ochota na gierki. Spojrzałem na nią z powagą.
- Skoro już się spotkamy Thur, to powiedz mi, dlaczego żyję.

Zathura Rin · 2017-10-21 14:48:01

Zacisnęłam usta. Arogancka dupa wołowa, nie ma co.
- Jedź już. Będę w Outray za dwa dni. Powiadom swojego Pana o moim przybyciu - oświadczyłam tylko, ignorując jego pytanie i wróciłam do przytulnej jaskini, gdzie musiałam już zacząć pakować swoje rzeczy. Mikstury, zioła, księgi, moje przyrządy...

Valeric Levkaov · 2017-10-21 14:50:07

Unik. Jakże urocze.
- Oczywiście, panno Rin - parsknąłem, z lubością używając jej rodowego nazwiska. Jakby nie patrzeć to właśnie jej rodzinie zawdzięczam własne nazwisko.
Ruszyłem ku wyjściu z lasu, a gdy tylko byłem już na otwartej przestrzeni, udało mi się wykonać skok do kolejnego miejsca, które musiałem odwiedzić.

#26 2017-05-03 22:15:56

Odp: Kryjówka w lesie

#27 2017-10-20 23:53:26

Odp: Kryjówka w lesie

#28 2017-10-21 00:06:26

Odp: Kryjówka w lesie

#29 2017-10-21 00:11:39

Odp: Kryjówka w lesie

#30 2017-10-21 00:16:44

Odp: Kryjówka w lesie

#31 2017-10-21 00:19:01

Odp: Kryjówka w lesie

#32 2017-10-21 09:56:43

Odp: Kryjówka w lesie

#33 2017-10-21 10:17:08

Odp: Kryjówka w lesie

#34 2017-10-21 10:22:11

Odp: Kryjówka w lesie

#35 2017-10-21 10:25:54

Odp: Kryjówka w lesie

#36 2017-10-21 10:30:01

Odp: Kryjówka w lesie

#37 2017-10-21 13:57:32

Odp: Kryjówka w lesie

#38 2017-10-21 14:21:20

Odp: Kryjówka w lesie

#39 2017-10-21 14:36:54

Odp: Kryjówka w lesie

#40 2017-10-21 14:38:12

Odp: Kryjówka w lesie

#41 2017-10-21 14:43:45

Odp: Kryjówka w lesie

#42 2017-10-21 14:44:22

Odp: Kryjówka w lesie

#43 2017-10-21 14:46:12

Odp: Kryjówka w lesie

#44 2017-10-21 14:48:01

Odp: Kryjówka w lesie

#45 2017-10-21 14:50:07

Odp: Kryjówka w lesie

Stopka